ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ αρχιεπίσκοπο κ Ιερώνυμο- Δ.Ι.Σ

Ναύπακτος 5 Οκτωβρίου 2016

Μάθαμε εσχάτως στη Ναύπακτο ότι έγινε άρση της “ποινής της ακοινωνησίας” σε 3 αδελφούς της πολύπαθης και μαρτυρικής Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου με έγγραφο που υπογράφεται από τον αρχιεπίσκοπο (μόνον...). Ομολογώ ότι η “απόφαση” αυτή έγινε δεκτή με μεγάλη θυμηδία στην πόλη μας και έκανε για ακόμη μια φορά ρεζίλι στα μάτια μας τους εμπνευστές της αλλά και όλους όσους την προσυπογράφουν. Και εξηγούμαι:

α) Βλέπουμε μια εμμονή σε μια ανύπαρκτη “ποινή”- Φρανκεστάιν, ένα έκτρωμα νομικό και πνευματικό που χρησιμοποιείται για να εξουσιάζονται οι αδαείς. Έχετε κάνει μια συγκόλληση ενός πνευματικού επιτιμίου (ακοινωνησία) που προϋποθέτει την ελεύθερη αποδοχή του από τον κάθε χριστιανό με την ποινή του αφορισμού, η οποία έχει άλλο νόημα και άλλες εντελώς προϋποθέσεις επιβολής, αφού απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη των 2/3 της ιεραρχίας (δηλαδή πάνω από 50 αρχιερέων). 

Αλήθεια αποδέχεστε αυτό που έχει γράψει ο Ναυπάκτου : ”Η ποινή της ακοινωνησίας βρίσκεται μεταξύ του πνευματικού επιτιμίου της ακοινωνησίας που επιβάλλεται από τον εξομολόγο και την ποινή του μεγάλου αφορισμού, την τελεία αποκοπή από το εκκλησιαστικό σώμα.” και ότι μάλιστα ότι η ποινή αυτή έχει προληπτικό (!) χαρακτήρα και μπορεί να επιβληθεί χωρίς καμμία απολύτως δικονομική διαδικασία;

http://parembasis.gr/immssn/epitimio_akoinwnesias.htm

Ταπεινά συγγνώμη, αλλά γελάνε και τα θυμάρια με αυτά που διαβάζουμε, οι δε πρωτοετείς φοιτητές νομικής θα σκίζουν τα πτυχία τους (που δεν έχουν ακόμη πάρει). Ειλικρινά οφείλετε μια ρωμαλέα και αντρίκεια κριτική αυτών των γραφόμενων, ώστε να ξέρουμε και εμείς με ποιούς έχουμε να κάνουμε.

β) Γράφει επίσης ο Ναυπάκτου στο ανωτέρω πόνημα ότι η άρση της ακοινωνησίας ”μπορεί να γίνη μονομερώς και αμέσως μετά τη θεραπεία των αντικανονικών πράξεων”. Έγινε λοιπόν μονομερώς “άρση της ακοινωνησίας” στους 3 αδελφούς της Μονής και στα αλήθεια περιμένουμε να μας ενημερώσετε:

• ποια ήταν η κίνηση εκείνη από τους αδελφούς που θεράπευσε τις “αντικανονικές πράξεις” και έδρασε καταλυτικά στην άρση της “ακοινωνησίας”;
• γιατί όχι όλοι οι αδελφοί αλλά μόνο 3;
• ποιος τελικά αποφάσισε την εν λόγω “απόφαση”;
• ποιος εισηγήθηκε το θέμα; 
• σε ποια συνεδρίαση της ΔΙΣ;
• για ένα τόσο σημαντικό θέμα, πού είναι η αναφορά στο δελτίο τύπου συνεδριάσεων της ΔΙΣ;

Δεν ξέρω αν υπάρχουν σκοτεινά μπουντρούμια εκεί στα κτίρια της Συνόδου, αλλά ένας τέτοιος χώρος ταιριάζει για τη λήψη τέτοιων αποφάσεων, στα κρυφά, στη “ζούλα” που λέμε και στο χωριό. Τίποτε το καινούριο δεν έγινε για να δικαιολογεί την “άρση της ακοινωνησίας”. Την ανύπαρκτη αυτή “ποινή” την βάζετε και την αφαιρείτε κατά το δοκούν, με την ευκολία που ανοιγοκλείνετε ένα φερμουάρ, ανάλογα με το τι σας εξυπηρετεί κάθε φορά. Ευτυχώς όμως γιατί έτσι εσείς οι ίδιοι την εξευτελίζετε ως “ποινή” με τον τρόπο που την μεταχειρίζεστε, αποδεικνύοντας έτσι και σε εμάς ότι ούτε εσείς πιστεύετε τις “ποινές” που σκαρφίζεστε. 

γ) Αίρετε λοιπόν την ακοινωνησία σε 3 αδελφούς της Μονής (2 ιεροδιακόνους και 1 μοναχό) και ταυτόχρονα τους ορίζετε ως “διαχειριστική επιτροπή διοίκησης” της Ιεράς Μονής. 

 Καλα, για τα νομικά ζητήματα που προκύπτουν όταν σε Μοναστήρι με νόμιμα εκλεγμένο ηγουμενοσυμβούλιο εσείς “ορίζετε” διαχειριστική επιτροπή δεν θα αναφερθώ καν. Άλλωστε ο ίδιος ο Ναυπάκτου αναφέρει ότι η “Ι.Μ. δεν εχει ηγουμενοσυμβούλιο αναγνωρισμένο από τις εκκλησιαστικές αρχές”, αποσιωπά ωστόσο πλήρως τις Πολιτειακές αρχές- κάτι θα ξέρει παραπάνω. (ίδε σημείο 3.)

http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/6448-i-im-naupaktou-gia-tin-prosfati-apofasi-tou-ste

Αλλά ποιος αθεόφοβος νους αίρει “ακοινωνησία” σε 3 αδελφούς για να εξυπηρετήσει τάχαμου τις διοικητικές ανάγκες της Μονής και δεν περιλαμβάνει σε αυτούς και έναν ιερέα για να εξυπηρετεί τις λειτουργικές ανάγκες της Μονής, έτσι για ξεκάρφωμα βρε αδερφέ;

Λέτε ότι πιστεύετε αυτά που κάνετε και βάζετε τα διοικητικά ζητήματα πάνω από τα πνευματικά; 

Αν πράγματι οι υπόλοιποι αδελφοί της Μονής είναι “ακοινώνητοι”, δεν σας ενδιαφέρει πού θα λειτουργούνται αυτοί οι αδελφοί (οι κοινωνημένοι ντε...) ώστε να μην υποπέσουν στο “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται”; Την Κυριακή που θα εκκλησιασθούν με τους “ακοινώνητους” θα είναι “κοινωνημένοι”, ακοινώνητοι”, επιτιμημένοι, αφορισμένοι ή κάτι άλλο; Θα συνεχίσουν να είναι “διαχειριστική επιτροπή”;

Προς Θεού, δεν το καταλαβαίνετε ότι αυτοαναιρείστε και αυτοεξευτελίζεστε; Είναι δυνατόν να υποπίπτετε σε τέτοιες γκάφες, απλά για να ικανοποιηθούν καπρίτσια και εμμονές που σκοπό έχουν και μόνο να δημιουργήσουν προβλήματα στο μοναστήρι; Δεν νομίζετε ότι έχουμε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθούμε τελικά ως εκκλησία; Και πραγματικά ενδεχομένως δεν θα μας ενδιέφερε ο εξευτελισμός του καθενός προσωπικά, αλλά ως πιστοί χριστιανοί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το να εξευτελίζεται η αρχιερωσύνη, ο θεσμός της ΔΙΣ και η εκκλησία στο σύνολό της.

Μακαριώτατε, άγιοι αρχιερείς, επιτέλους ανακαλέστε τις ανύπαρκτες “ποινές” της “ακοινωνησίας” για ΟΛΟΥΣ τους πατέρες της Μονής, προστατέψτε το κύρος σας και το κύρος της εκκλησίας. Στη Ναύπακτο ζούμε τη σχιζοφρενική κατάσταση η εκκλησιαστική ηγεσία να στέκεται απέναντι από το πλήρωμα της εκκλησίας (!), πολεμώντας μέχρι θανάτου (ΠΔ διάλυσης) ένα μοναστήρι -σάρκα εκ της σαρκός της τοπικής κοινωνίας.

Δεν είμαστε ούτε του Απολλώ, ούτε του Παύλου- αγαπούμε τον επίσκοπό μας, αγαπάμε και το μαρτυρικό μοναστήρι μας. Είμαστε όμως όλοι του Χριστού, Αυτόν δοξάζουμε και Αυτόν λατρεύουμε. Βοηθήστε μας να επουλώσουμε τις πληγές μας, να επιδοθούμε όλοι σε Θεάρεστα έργα και να χαίρεται μόνον ο Θεός, όχι ο Διάβολος.

Έυχεσθε υπέρ ημών

Άγγελος Νικολάου

κάτοικος Ναυπάκτου

Ο αέναος πόλεμος εναντίον του μοναστηριού τώρα δικαιώνεται!

      Επιτέλους! 
      Μετά από χρόνια διωγμών ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου έφτασε κοντά στο μεγάλο ποθούμενο: Να πατήσει πόδι στο μοναστήρι της Μεταμόρφωσης, να πάρει τον έλεγχο και τη διαχείρισή του, να αρχίσει να εξορίζει τους μοναχούς της κατά το δοκούν. Να οικειοποιηθεί εν τέλει ένα ξένο δημιούργημα, ίσως γιατί ο ίδιος ποτέ δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι στην επαρχία του. Να γράψει όμως ταυτόχρονα και το όνομά του με μαύρα-κατάμαυρα και κεφαλαία γράμματα στην εκκλησιαστική και όχι μόνο ιστορία της Ναυπάκτου, αφού οι Ναυπάκτιοι σίγουρα θα τον θυμούνται γι΄αυτά που έχει κάνει, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη νοσταλγία.

      Στην τελευταία του εγκύκλιο (30 Οκτωβρίου 2012) ενημερώνει ότι επεκτείνεται το επιτίμιο της “ακοινωνησίας” σε όλους τους μοναχούς της Μονής και επιπλέον ότι διορίζει τριμελή επιτροπή της αρεσκείας του προκειμένου να διοικεί τη Μονή. Ακόμα απειλεί με “εκκλησιαστικές συνέπειες” όσους λαϊκούς έρχονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με τους μοναχούς και κληρικούς της Μονής και αξιώνει την αποπομπή δύο αδελφών της Μονής (εξηγήσεις δεν χρειάζονται, απλά το επιθυμεί). Η καταστροφική του μανία ήταν κάτι που πολλοί από καιρό υποψιάζονταν και επισήμαιναν, αλλά πολλοί δεν ήθελαν να πιστέψουν, μη αποδεχόμενοι την πιθανότητα ένας ιερωμένος ( και μάλιστα επίσκοπος) να κινείται από εμπάθεια και εγωισμό. Πολλοί μάλιστα θεωρούσαν ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας την πιθανότητα να προσπαθεί ο επίσκοπος να βάλει στο χέρι το μοναστήρι, θεωρώντας πως ίσως πάσχουν από κάποιο σύνδρομο καταδίωξης όσοι τα υποστηρίζουν αυτά.

Πλέον είναι πασιφανές ότι ο σεβασμιώτατος δεν επιθυμεί την διόρθωση τυχόν κακώς κειμένων στο μοναστήρι, αλλά την καταστροφή του και την εξόντωση των ανθρώπων της. Ωστόσο για τους Ναυπάκτιους που γνωρίζουν την εξέλιξη των πραγμάτων οι προθέσεις αυτές ήταν εμφανείς ήδη από καιρό. Άλλωστε υπάρχουν παραδείγματα από το παρελθόν που αποδεικνύουν ότι η τακτική της εξόντωσης είναι παλαιά για το δεσπότη της Ναυπάκτου:

• Τον Αύγουστο του 2011 στην τελευταία συνεδρίαση της Ι.Συνόδου προ της αντικατάστασής της, ο σεβασμιώτατος ζήτησε ο ίδιος για πρώτη φορά να μπεί ακοινωνησία σε όλους τους πατέρες της Μονής και διαλυθεί το μοναστήρι (διάλυση νομικού προσώπου- ΝΠΔΔ) με ταυτόχρονη συγχώνευση με την Ι.Μονή Αμπελακιώτισσας (την οποία διοικεί ο ίδιος). Η πρότασή του “υιοθετήθηκε”? μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση και όπως εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε στο αίτημα που εστάλη στο υπ.Παιδείας, επιπλέον ζητείτο η εξορία όλων των μοναχών (πλην ενός) σε διαφορετικά μοναστήρια ανά την Ελλάδα και μάλιστα της επιλογής του σεβασμιωτάτου. Η απροκάλυπτη αυτή άσκηση βίας εναντίον της Μονής και των ανθρώπων της “κόλλησε” στο Υπ. Παιδείας δημιουργώντας ένα παράδοξο: Η εκκλησιαστική εξουσία αντιγράφοντας τη βαυαροκρατία να διαλύει ένα μοναστήρι για διοικητικά ζητήματα και η Πολιτεία να αντιστέκεται! Έτσι η εντυπωσιακή και φιλόδοξη αυτή προσπάθεια μέσω της διάλυσης να βάλει στο χέρι το μοναστήρι, έπεσε στο κενό.

• Ο σεβασμιώτατος κατηγόρησε στο παρελθόν τους υπευθύνους της Μονής για υπεξαίρεση (ΦΠΑ εξ'όσων γνωρίζω) που αφορούσε διαχειριστικό ζήτημα σε αναπτυξιακό έργο της Μονής. Το συγκεκριμένο αδίκημα εφόσον επιβεβαιωνόταν είναι κακούργημα και τιμωρείται με φυλάκιση. Φυσικά θα ήταν προς τιμήν του επισκόπου αν ζητούσε τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, στα πλαίσια της διαφάνειας και της διάλυσης τυχόν υποψιών και φημών. Αν όμως ήταν πραγματικά αγαθό το κίνητρό του τότε εφόσον δεν αποδεικνυόταν το αδίκημα, αυτός θα έπρεπε να χαρεί τόσο ως φιλόστοργος πνευματικός πατέρας, όσο και ως προϊσταμένη διοικητική αρχή. Ωστόσο η πορεία των πραγμάτων έδειξε ότι ο πραγματικός ανομολόγητος στόχος του μητροπολίτη Ναυπάκτου ήταν να κλείσει στη φυλακή τον τότε ηγούμενο και το ηγουμενοσυμβούλιο. Η υπόθεση κρίθηκε υπέρ της Μονής, κάτω από τον αυστηρό έλεγχο ενώπιον της ποινικής δικαιοσύνης. (απόφαση 19/ 2003 Συμβ. Εφετ. Πατρών) αλλά ο μητροπολίτης αντί να χαρεί, έσπευσε να κατηγορήσει τους δικαστές για κακοδικία μη αποδεχόμενος το δικαστικό αποτέλεσμα, ακόμη και σήμερα. Μεταξύ μας όμως πώς να το δεχτεί όταν ο ίδιος ήταν ο κατήγορος και απομένως το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμη χαστούκι στην αναξιόπιστη επιχειρηματολογία του εναντίον της Μονής;

• Κατά τη διάρκεια των προηγουμένων 2 ετών ο σεβασμιώτατος πίεζε ασφυκτικά τον ιερομόναχο π.Ειρηναίο να αναλάβει χρέη ηγουμένου. Πράγματι ο π.Ειρηναίος είχε εκλεγεί από την αδελφότητα της Μονής ως ηγούμενος, λίγο καιρό αργότερα ( 27-7-2010) ωστόσο παραιτήθηκε αρμοδίως και εγγράφως. Για τους νόμους του κράτους ο π.Ειρηναίος από το 2010 ήδη δεν είναι ηγούμενος και αν επιχειρούσε να υπογράψει ή να παραλάβει έγγραφα ως ηγούμενος τότε θα διέπρατε κακούργημα ενώπιον της πολιτείας (αντιποίηση αρχής) η οποία επίσης τιμωρείται με φυλάκιση. Εν γνώσει όμως όλων αυτών ο σεβασμιώτατος Ναυπάκτου μέχρι πρότινος εκβίαζε να παρανομήσει, κατηγορώντας μάλιστα για ανυπακοή (κατά την προσφιλή του τακτική), αναγκάζοντας τον π. Ειρηναίο να δηλώνει και να παρακαλεί δημοσίως για τα περί της παραίτησής του. Τη φυλακή τη γλύτωσε, την οργή του μητροπολίτη όμως μάλλον όχι...

• Έμεινε για το τέλος το τραγικότερο όλων, που δυστυχώς δείχνει το βορβορώδες της ψυχής των εμπνευστών του. Ο θεολογικότατος επίσκοπος Ναυπάκτου στο παρελθόν βρέθηκε στη θλιβερή θέση να κατηγορεί και να διασύρει παγκοσμίως κληρικό της επαρχίας του ως αιρετικό! Ο κληρικός αυτός είναι ο αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Λογοθέτης, κτίτορας και ηγούμενος τότε της Ιερά Μονής. Για όσους γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά πράγματα αυτή είναι χειρότερη κατηγορία που μπορεί να επισυνάψει κάποιος σε χριστιανό. Για την περίπτωση ειδικά ενός κληρικού σημαίνει κάτι απλό: “Ξύρισμα” και αποσχηματισμός, δηλαδή εξόντωση δια παντός. Ο δύσμοιρος ο σεβασμιώτατος φαίνεται υπολόγιζε από τότε, ότι μετά την εξολόθρευση του κτίτορα της Μονής το μοναστήρι θα έπεφτε σαν ώριμο φρούτο στα χέρια του. Έγραψε ολόκληρο σύγγραμα (Συνοπτική ενημέρωση για την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως) στο οποίο αφιέρωσε 20 από τις 63 σελίδες του αναλύοντας τους λόγους της “αίρεσης” μέσα από ένα προφορικό κήρυγμα του αρχιμανδρίτη. Τόλμησε να τον περάσει από συνοδικό δικαστήριο, προφανώς έχοντας τη βεβαιότητα της καταδίκης του. Ο δυστυχής ωστόσο γεύτηκε την πικρή απογοήτευση και το εκκλησιαστικό ρεζιλίκι της παμψηφεί αθώωσης του ηγουμένου (έστω και με χρυσωμένο το χάπι), αφήνοντας ο ίδιος ένα ανεξίτηλο μελανό σημάδι στη συγγραφική και κυρίως την αρχιερατική του υπόληψη δια παντός.

     Δίκη χωρίς μάρτυρες υπεράσπισης (καταδίκη Σπυρίδωνα Λογοθέτη), ποινές εξόντωσης χωρίς δικαίωμα καν ακρόασης και απολογίας (“αποφάσεις” Ι.Συνόδου, “ακοινωνησία” κλπ), μεθοδεύσεις παρανομίας και εκβιασμοί προκειμένου αυτές να εφαρμοστούν (υπόθεση εσωτερικού κανονισμού Μονής) κ.α., συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα μεθοδεύσεων εναντίον της Ιεράς Μονής και των ανθρώπων της. Τα τελευταία μαντάτα αποτελούν απλά ένα ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της από καιρού πολεμικής εναντίον της. Είναι όμως μια πολεμική που τελικά στρέφεται συνολικά ενάντια στην τοπική εκκλησία (κλήρο και λαό), η οποία έχει ως πνευματικό αποκούμπι το μοναστήρι χωρίς να ενδιαφέρεται για ενδεχόμενες “κόντρες” ή εγωισμούς εκατέρωθεν.

      Η θλίψη μας για το κατάντημα είναι ανείπωτη. Πότε θα κάνει ξαστεριά;

      Ναύπακτος 2 Νοεμβρίου 2012

      Άγγελος Νικολάου

(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14-10-12 ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ σελ.10 )

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

Ο φόβος του γραφειοκράτη

     Tην Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου 2012, η Ιε­ραρχία τηs Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε δυο νέους μητροπολίτες. Θα σχολιάσω τη μία από τις δύο εκλογές, αυτήν που αφορά τη Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης (τα πράγματα δεν είναι εντελώς δια­φορετικά στην άλλη, τη Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Ορους και Αρδαμερίου). Η Ιεραρχία λοιπόν αποφάσισε να μην εκλέξει τον π.Θεοδόσιο Μαρτζούχο, έναν άνθρωπο που υπηρετεί με αφοσίωση στη Μητρόπολη αυτή επί τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια, που τον ξέρουν και τον αγαπάνε κι οι πέτρες εκεί, έναν άνθρωπο που σκέφτεται, που έχει παιδεία, που έχει ποιμαντική αγωνία και κυρίως που ξέρει σε ποια εποχή ζει. Αντ' αυτού εξέλεξε έναν κάποιο Γουλιμή.

      

     Για όσους ξέρουν, έστω και λίγο, τα εκκλησιαστικά πράγματα, η εκλογή αυτή δεν αποτελεί έκπληξη. Το αντίθετο θα μας εξέπληττε. Η Ιεραρχία εν προκειμένω λειτούρ­γησε κανονικά, σε πλήρη ταύτιση με τον εαυτό της, διότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός, που το μόνο το οποίο τον ενδιαφέρει είναι η αναπαραγωγή του στην εξουσία. Χρειάζεται άρα ως μέλη της ανθρώπους συμβατικούς, άχρωμους, υποταγμένους, δουλικούς. Ενας επίσκοπος που θα αγωνιούσε και θα προβληματιζόταν το πώς θα κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού στους σημερινούς ανθρώπους θα ταράξει την ησυχία των υπολοίπων, θα τους βάλει σε μπελάδες. Είναι φυσικό να μην τον θέλουν, ώστε όσοι εκλέγονται δεν εκλέγονται ως ποιμένες, αλλά αποστέλλονται από την κεντρική εκκλησιαστική αρχή ως νομάρχες ισόβιοι βέβαια και μισθοδοτούμενοι από άλλη αρχή, από το ελληνικό κράτος. Ενας άνθρωπος σαν τον μη εκλεγέντα υποψήφιο στην Πρέβεζα, ο οποίος τηρεί τον λόγο του, το "ναι" του είναι ναι και το "όχι" όχι, δεν θα γινόταν ποτέ του χεριού τους. Πίσω λοιπόν από τη μη εκλογή του π. Θεοδόσιου Μαρτζούχου κρύβεται απλούστατα ο φόβος του γραφειοκράτη. Η αδιαφορία της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας για την Εκκλησία ως σώμα Χριστού είναι τόση που δεν τη νοιάζει αν με την εκλογή που αποφάσισε διακινδυνεύει το ξήλωμα, εκ των πραγμάτων, εν μια νυκτί, του έργου που με πολύ κόπο έχει συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια στη Μητρόπολη Πρεβέζης, μοναδικό σχεδόν σε όλη την Εκκλησία της Ελλάδος. Ψιλά γράμματα. Το σύστημα αυτό της διαπλοκής το ενορχηστρώνει ο εκάστο­τε αρχιεπίσκοπος. Ο νυν Αθηνών Ιερώνυμος είναι από τους πιο ταλαντούχους χειριστές του, καθώς έχει μαθητεύσει στη μεγάλη σχο­λή του Σεραφείμ (1974-1998).

      Και οι μεν μητροπολίτες και ο αρχιεπίσκοπος είναι αυτοί που είναι, το μόνο που τους νοιάζει είναι να κρατιούνται από την πατε­ρίτσα τους μέχρι βαθύτατου γήρατος, να με­τέχουν στις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας (συ­νέρχεται ουσιαστικά μόνο για να εκλέξει νέους μητροπολίτες) και να πηγαίνουν στα πα­νηγύρια και τα ονομαστήρια ο ένας του άλ­λου, για να επιδεικνύουν τα νέα αποκτήμα­τα της γκαρνταρόμπας τους. Μέσα στη γε­νική ανυποληψία. Το θέμα είναι τι πρέπει να κάνουν οι ιερείς, αυτοί τουλάχιστον που ξέ­ρουν για ποιο λόγο έγιναν ιερείς. Καταρχάς, πρέπει να απαλλαγούν από το πνεύμα υποταγής στους επισκόπους. Δεν είναι αρετή, εί­ναι δειλία (και δουλεία). Ας πάψουν να φο­βούνται, αυτό είναι το πρώτο. Τι μπορεί να τους κάνει αυτή η πτωματική, ανυπόληπτη και απαξιωμένη στα μάτια όλου του κόσμου Ιεραρχία; Στο τέλος τέλος μαθητές του Εσταυρωμένου δεν είναι; Κάθε μέρα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη ενός μάρτυρα, και αυτοί δεν δέχονται να χάσουν λίγο από τον μεσημεριανό τους ύπνο; Εν συνεχεία να αυτοοργανωθούν πρωτοβουλιακά και να συ­ζητήσουν άφοβα, να σκεφτούν το έργο τους μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, να βρουν τρόπους, αγνοώντας τους γραφειοκράτες, να κα­λέσουν τους σημερινούς ανθρώπους να α­κολουθήσουν τον Χριστό, και να πράξουν α­νάλογα, με κύριο στόχο να ζήσει επιτέλους η Εκκλησία στην εποχή μας. Στην προσπά­θεια τους αυτή θα βρεθούν πλάι τους χιλιάδες πιστοί, που δεν μπορούν να ανεχθούν άλ­λο αυτή την κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν επιτέλους κάποιοι θεομπαίχτες γραφειο­κράτες να μας κάνουν να ντρεπόμαστε που είμαστε χριστιανοί!

Αποκάλυψη: Ο Περγάμου και η αποκάλυψη των μεθόδων του σεβ. Ναυπάκτου

http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=10517

Αξίζει να διαβάσει κανείς το άρθρο από τον ανωτέρω σύνδεσμο, που αποκαλύπτει τη μεθοδολογία του σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου, όταν πρόκειται να στηρίξει τους ισχυρισμούς του εις βάρος άλλων:

- Διαστρέβλωση των απόψεων του άλλου και αυτοπροβολή:

Γράφει ο επίσκοπος Περγάμου:

"Εις την επιστολήν αυτήν περιορίζομαι εις την επισήμανσιν και τον στιγματισμόν ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ*, την οποίαν χρησιμοποιείτε προς απόδειξιν των ισχυρισμών Σας"

"Με κατάπληξιν διεπίστωσα εις κείμενόν Σας ..... κατάφωρον παραποίησιν ιδικού μου κειμένου, προς απόδειξιν του ισχυρισμού Σας ότι εις το κείμενόν μου αυτό εκφράζονται θέσεις «απαράδεκτες από πλευράς Ορθοδόξου θεολογίας»

“....αφού απεφασίσατε να μας διδάξετε Ορθόδοξον θεολογίαν....”

" Αυτήν την κακοδοξίαν, την οποίαν καταδικάζω ρητώς, με εμφανίζετε δια της μεθόδου των αποσιωπητικών ότι την ασπάζομαι! "

*Η μέθοδος αυτή είναι προσφιλής τακτική του σεβασμιωτάτου και των συν αυτώ, εφαρμόζεται δε κατά κόρον εναντίον της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου. Είναι ευτύχημα που κάποιος τρίτος έρχεται να αποκαλύψει αυτή τη μεθοδολογία ευθαρσώς και χωρίς πάθος.

- Συρραφή φράσεων προς αλλοίωση των ισχυρισμών του άλλου:

Γράφει ο επίσκοπος Περγάμου:

"...Αλλά την τελευταίαν αυτήν φράσιν που την ευρήκατε; Την επήρατε από την επομένην σελίδα, εις την οποίαν αναφέρομαι εις τας απόψεις των Αρειανών (όχι τας ιδικάς μου)...".

"δεν είδατε ότι το να «κολλήσετε» την φράσιν .... προσκρούει εις την ρητήν εκεί δήλωσίν μου....»

Υ.Γ. Με παρόμοια συρραφή φράσεων από προφορικό μάλιστα κήρυγμα διέσυρε στα εκκλησιαστικά δικαστήρια προς εξόντωση ως αιρετικού (!!) τον κτήτωρα της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου (ανεπιτυχώς ευτυχώς)

- Η ύπουλη δημόσια διαμάχη μπορεί να αρχίζει απρόκλητα από το σεβασμιώτατο:

Γράφει ο επίσκοπος Περγάμου:

“Απηυχόμην πάντοτε την δημοσίαν διένεξιν μεταξύ ιεραρχών, η οποία βλάπτει σοβαρώς την εικόνα της Εκκλησίας, και έκαμα το παν, δια να αποφευχθή, αλλά η Σεβασμιότης Σας ήρξατο, δυστυχώς, χειρών αδίκων”.

- Είναι ο σεβασμιώτατος αναξιόπιστος ως συγγραφέας ή εμπαθής?

Γράφει ο επίσκοπος Περγάμου:

“Διερωτώμαι, Σεβασμιώτατε, διατί προέβητε εις αυτήν την κατάφωρον παραποίησιν των θέσεών μου.

Το επράξατε εκ παραδρομής; Αλλά δι’ ένα έμπειρον και πολυγραφώτατον συγγραφέα, ως η Σεβασμιότης Σας, τούτο θα έθετεν ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΝ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΣΑΣ.

Το επράξατε συνειδητώς και σκοπίμως; Αλλά τούτο προτιμώ ουδέ καν να το σκέπτωμαι.“

Εν κατακλείδι ο επίσκοπος Περγάμου γράφει και το αιχμηρότερο όλων, εξαιρετικά αφιερωμένο:

«Όστις τον αδελφόν αυτού τον ομόπιστον άθεον και ειδωλολάτρην, ή αιρετικόν και άπιστον καλεί, ούτος λέγει ‘’μωρόν’’, και της γεένης δικαίως υπεύθυνος γίνεται» (Πευσ. ιδ PG 90, 797Α)

Ανανέωση 27-9-12

Ο σεβ. Ναυπάκτου απάντησε και ο μητροπολίτης Περγάμου επανήλθε κατακεραυνώνοντάς
τον:

Γράφει ο Περγάμου:
"Με μία βιαστική αναφορά σχεδόν ως «εν παρόδῳ» δηλώνει ότι δεν είχε την πρόθεση να παραποιήσει τα κείμενά μου (σαν να έχει σημασία η πρόθεση και όχι η πράξη - άλλωστε τα κείμενα ομιλούν από μόνα τους), σπεύδει όμως να συγκαλύψει το πρόβλημα αναφερόμενος σε ευρύτερες διαφωνίες του μαζί μου: η παραποίηση αυτή δεν έχει σημασία, αφού ούτως ή άλλως η διαφωνία μας επεκτείνεται και σε άλλα θέματα (π.χ. στο θέμα της θελήσεως του ανθρώπου)!

Αυτό είναι το νόημα της απαντήσεώς του."

     Σημείωση: Αυτή είναι επίσης μια συνηθισμένη τακτική που χρησιμοποιεί ο σεβ. Ναυπάκτου εναντίον της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου. Κάθε φορά που με τστοιχειώδη και αυταπόδεικτα επιχειρήματα αποκαλύπτεται το άδικό του καταφεύγει σε γενικεύσεις, παραπέμπει σε γενικότερες διαφωνίες, θολώνει τα νερά.

Γράφει ο Περγάμου:"Κατανοώ απόλυτα τη θέση του αγίου αδελφού: η ομολογία ενός σφάλματος είναι πάντοτε δύσκολη· δεν είναι εύκολη υπόθεση."

Εκπλήσσομαι όμως, ειλικρινά, από την έλλειψη κάθε ευαισθησίας εκ μέρους του..........Αν εξαιρέσουμε τους σοβαρούς και ειδικούς γνώστες του θέματος, οι οποίοι και διέγνωσαν αμέσως ότι πρόκειται για πλαστογράφηση της πραγματικότητος, χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση στα κείμενα μου και τώρα και στο μέλλον θα θεωρούν γνήσιο το παραποιημένο κείμενο μου.

Και αυτό δεν φαίνεται να σημαίνει τίποτε για τον άγιο αδελφό, ο οποίος θα κοιμάται με ήσυχη τη συνείδησή του!"

     Σημείωση: Δυστυχώς ο σεβ. Ναυπάκτου διασύρει παγκοσμίως, συνεχώς και κατ'εξακολούθησιν τους πατέρες και την αδελφότητα του μοναστηριού της Μεταμόρφωσης στη Ναύπακτο. Για μια μικρή παραποιησούλα θα χαλάσει τον ύπνο του?

Γράφει ο Περγάμου:

"Εφ’ όσον ο άγιος Ναυπάκτου θέλει για ευνόητους λόγους να παρακάμψει το θέμα αυτό και, προφανώς, δεν προτίθεται να διορθώσει το λάθος του (αφού δεν το αναγνωρίζει και δεν λυπείται γι’ αυτό)...."

Σημείωση : Μα άγιε Περγάμου... Είναι δυνατόν ο λογιότατος, πολυγραφότατος και θεολογικότατος άγιος Ναυπάκτου να κάνει λάθος? Ευτυχώς τουλάχιστον είστε επίσκοπος και μάλιστα εκτός ελλαδικής εκκλησίας και δεν κινδυνεύετε με κανα συνοδικό δικαστηριάκι, έτσι για βλασφημία και δεινή συκοφαντία του οικείου επισκόπου...

    

"ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

Ένας φίλος του ιστολογίου έστειλε την παρακάτω επιστολή με την παράκληση να 

δημοσιευτεί. Η επιστολή έχει ως εξής:

"ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

     Το θέμα των κακών σχέσεων μητροπολίτου και Ιερών Μονών δεν είναι κάτι το νεοφανές μέσα στην Εκκλησία. Υπήρξαν πολλές και κραυγαλέες περιπτώσεις στο παρελθόν (π.χ. Μονή του Στουδίου, σχέσεις Αγίου Όρους και Πατριαρχείου κ.ά.).

     Και σήμερα είναι πάρα πολλές οι μητροπόλεις στην Εκκλησία της Ελλάδος, που έχουν προβλήματα σαν αυτό της σχέσεως του μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου με την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της επαρχίας του.

Στη Ναύπακτο συμβαίνουν κάποια παράδοξα πράγματα:

1.   Το πρόβλημα αυτό είναι άλυτο κοντά 17 χρόνια. Δηλαδή ουσιαστικά από τότε που ενθρονίστηκε ο κ. Ιερόθεος. Η καραμέλα που «πιπιλίζει»ο μητροπολίτης και τα «παπαγαλάκια» του, ότι φταίει το μοναστήρι και ο ηγούμενος, είναι αν μη τι άλλο ανοησία και θυμίζει τη λαϊκή παροιμία που λέει «όλα τα στραβά τα κουλούρια η πεθερά τα κάνει». Παραβλέπω το πρόβλημα ότι σχεδόν κάθε φορά που πρόκειται να γίνει εκλογή νέου μητροπολίτη η Ιεραρχία έχει «στραβισμό» και δεν μπορεί να δει ποιόν πρέπει να εκλέξει.

2.   Το παραμύθι ότι το μοναστήρι δεν τα πήγε καλά και με τους προηγούμενους μητροπολίτες είναι βλακεία από μόνο του. Είναι τυμβωρυχία απαράδεκτη για τους δυο κεκοιμημένους ιεράρχες Δαμασκηνό Κοτζιά και Νικόδημο Ζαλούμη, αλλά και συκοφαντία για τον μετατεθέντα νυν μητροπολίτη Μαντινείας κ. Αλέξανδρο.

Άλλο πράγμα το να υπάρχουν διάφορες απόψεις ακόμα και εντάσεις σε μια μητρόπολη, όπως και σε κάθε οικογένεια, και άλλο αυτή η κατάσταση που ζει η Ναύπακτος μετά τον ερχομό του κ. Ιεροθέου.

Απόδειξη αυτών είναι το ότι επί Δαμασκηνού και με την βοήθειά του (ακόμα και την γενναιόδωρη οικονομική ενίσχυσή του) ιδρύθηκε κτιριακά, νομικά και επανδρώθηκε η μονή. Επί του μητροπολίτη Αλεξάνδρου η μονή συνέχισε απρόσκοπτα την ανοικοδόμηση των κτιρίων της και σχεδόν διπλασίασε τον αριθμό των μοναχών της. Τότε γνώρισε η Ναύπακτος τί σημαίνει μοναχός και μοναχισμός. Πλήθος χριστιανών εύρισκαν πνευματικό καταφύγιο στη μονή. Ο μητροπολίτης ήταν πρώτος και καλύτερος στα συνέδρια που γίνονταν στο μοναστήρι. Και οι μοναχοί όργωναν κυριολεκτικά τα χωριά κηρύττοντας και εξομολογώντας. Αλλά και επί των ολίγων ημερών του μητροπολίτη Νικοδήμου η μονή έζησε ημέρες ευλογίας, ευφροσύνης και συμπνευματισμού με τον επίσκοπό της. Απόδειξη αυτού είναι ότι το βράδυ της παραμονή της εκ του κόσμου εκδημίας του ο σεβασμιώτατος κυρός Νικόδημος ήταν, από ότι γνωρίζω, για τρεις σχεδόν ώρες στο μοναστήρι σε μια ατμόσφαιρα αγάπης και ευλογίας.

3.   Το ότι ο κ. Ιερόθεος δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα μάλλον σημαίνει ανικανότητα διοίκησης για τον ίδιο. Αυτή τη γνώμη μάλλον είχε και το δημοτικό συμβούλιο Ναυπάκτου με κάποια σχετική απόφασή του για την οποία θα μιλήσουμε πιο κάτω. Διότι κι αν ακόμα η μονή είναι ένα «ατίθασο άλογο», δεν σημαίνει ότι σκοτώνουμε το άλογο. Με την ικανότητα του εκπαιδευτή το δαμάζουμε. Δεν χρησιμοποιώ το παράδειγμα της συμπεριφοράς του πατέρα προς το «άτακτο» παιδί του, διότι ο κ. Ιερόθεος φαίνεται να έχει μόνο μυαλό και όχι φίλτρο πατρικό.

Η γνώμη μας είναι ότι ο κ. Ιερόθεος δεν θέλει να λύσει το πρόβλημα. Φαίνεται ότι του αρέσει να είναι στην επικαιρότητα και με τον τρόπο αυτό.

Αν ήθελε να το λύσει θα εύρισκε πνευματικούς ανθρώπους και θα ζητούσε συμβουλή, θα εφάρμοζε πνευματικές λύσεις και όχι νομικές (αργίες, απολύσεις, ακοινωνησίες, απειλές σχίσματος κ.τ.ό.). Αυτές γιγαντώνουν το πρόβλημα αντί να το λύσουν. Κι απορώ δεν το βλέπει κι αυτός και οι άλλοι δεσποτάδες ότι με τις κινήσεις τους ρίχνουν κάθε μέρα λάδι στη φωτιά;

Ακόμα όμως κι αν ο κ. Ιερόθεος καταφέρει να κλείσει το μοναστήρι, δεν θα μπορεί να πει ότι έλυσε το πρόβλημα με τη μονή, αλλά ότι διέλυσε τη μονή. Κι ο κομπασμός του θα είναι για κλάματα και μόνο. Φυσικά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι επί των ημερών του η μονή πρόκοψε σε κάτι (δεν νομίζω και να το θέλει). Διότι για όσα καλά κι αν προσπάθησε το μοναστήρι, ο κ. Ιερόθεος άλλα τα φρενάρισε και άλλα τα βούλιαξε. (Ναός Ναυπακτιωτίσσης, Γηροκομείο, Κατασκηνώσεις, Συνέδρια, Ομιλίες, συγκεντρώσεις κ.ά.π.).

Πρέπει να προβληματίσει την Διαρκή Σύνοδο και την Ιεραρχία αν ο κ. Ιερόθεος είναι ικανός για τη θέση του μητροπολίτη.

4.   Το περίεργο είναι ότι ο μητροπολίτης κ. Ιερόθεος προσπαθεί και αντιγράφει και μιμείται δραστηριότητες που έκανε ή κάνει η μονή πριν από αυτόν. Π.χ. Γηροκομείο, Συνέδρια, Κατασκηνώσεις, Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο Βαράσοβας, Ημερίδα Γιατρών κ.ά. Φαίνεται ότι το μοναστήρι έχει όραμα, πρωτοτυπία, και διαβάζει τις ανάγκες της εποχής. Και ο κ. Ιερόθεος έρχεται πάντα «δεύτερος». Φαντάζομαι ότι θα λέει κάθε ώρα και στιγμή «ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου (=Σπυρίδωνος) τρόπαιον». Δυστυχώς όμως οι δραστηριότητές του είναι «φτωχές απομιμήσεις».

5.   Μετά από τα παραπάνω, μπορεί να κοιμάται ήσυχος ο κ. Ιερόθεος; Με τον πόλεμο που κάνει εναντίον κάθε θετικής δράσεως της μονής (π.χ. Ραδιοφωνικού Σταθμού, Κατασκηνώσεων κ.ά.), είναι δυνατόν να τον παίρνει ύπνος;

Αλλά τέλος πάντων πέρα από όλα αυτά πώς το σηκώνει η συνείδησή του να μην αφήνει τόσους κληρικούς να λειτουργήσουν; Η Θεία Λειτουργία και του πιο τελευταίου ιερέως είναι η υπέρτατη προσφορά και θυσία στο Θεό. Αγιάζει όλη την κτίση. Πως στερεί τέτοια ευλογιά από σύμπασα την κτίση ο κ. Ιερόθεος; Αναρωτήθηκε μήπως τελικά η τακτική του (σ’ αυτό τουλάχιστον το θέμα) είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Σεβασμιώτατε, «ου παικτέον εν ου παικτοίς». Κι αν σε όλα τα άλλα είχατε δίκιο Δέσποτα –σεβασμιώτατε, ήθελα να πω, αλλά με παρέσυρε ο τρόπος σας- εδώ μάλλον βλασφημείτε.

6.   Σεβασμιώτατε, θα ήθελα να πω και για το ότι το μοναστήρι έχει τέσσερις διακόνους για πάνω από 15 χρόνια (ολογράφως=δέκα πέντε χρόνια) που δεν τους χειροτονείτε και από ότι έμαθα δεν τους αφήνετε να πάνε αλλού να χειροτονηθούν. Ίσως να είστε παγκόσμια πρωτοτυπία επισκόπου, κι αν όχι παγκόσμια σίγουρα πανελλήνια. Αν ήταν ένας διάκος θα μπορούσε κάθε καλόπιστος που το μαθαίνει να πει ότι μπορεί κάποιο κώλυμα να έχει ο διάκονος. Τώρα όλοι λένεότι μάλλον κάποιο «κόλλημα» έχει ο Ιερόθεος.

7.   Βεβαίως σεβασμιώτατε, δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι οι κινήσεις απολύσεων, αργίας, ακοινωνησίας, διαλύσεως και οι όμοιές τους είναι φως φανάρι ότι είναι κινήσεις εξοντώσεως. Φαίνεται ότι πρώτον δεν μπορείτε να εξηγήσετε το γιατί ο κόσμος εγκαταλείπει τις ενορίες και τρέχει στο μοναστήρι.

Όμως αυτές οι κινήσεις σας, πρώτον δεν σας αναδεικνύουν ως επίσκοπο της περιοχής, αλλά ως ένα θιγμένο εφημέριο. Και δεύτερον είναι σαν να επιβραβεύεται την αδράνεια των εφημερίων των κεντρικών ενοριών σας και σαν να τους λέτε «θα καθαρίσω εγώ για σας και θα ξαναφέρω τον κόσμο στις ενορίες». Καταλαβαίνετε όμως ότι έτσι είναι σαν να βαθμολογείτε μόνος σας με άριστα το μοναστήρι και με μηδέν τους εφημερίους σας.

Κι ακόμη γιατί τόσος πόλεμος εναντίον της λειτουργικής ζωής του μοναστηριού σας. Και ο «άκρω δακτύλω» γευσάμενος της ορθοδόξου εκκλησιαστικής ζωής γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πνεύμονες της λατρευτικής και της εκκλησιαστικής ζωής είναι η ενορία και το μοναστήρι.

Σεβασμιώτατε προτρέψτε τον καθένα να κάνει σωστά το έργο του. Αλλά αφήστε τον να το κάνει. Και του καθενός το έργο (της μονής και των εφημερίων) θα το κρίνει ο Θεός.

8.   Θα ήθελα να πω κάτι και για την εν γένει κατάσταση της μητροπόλεως. Ο μητροπολίτης Αλέξανδρος χειροτόνησε πολλούς κληρικούς και φεύγοντας άφησε πίσω του 22 εφημερικά κενά. Εσείς τώρα σεβασμιώτατε έχετε πάνω από 35 εφημεριακά κενά, χωρίς να υπολογίσουμε τους υπέργηρους ή συνταξιούχους ιερείς που έχετε στις ενορίες. Που είναι το έργο σας σεβασμιώτατε για την εξεύρεση υποψηφίων κληρικών και την στελέχωση της Εκκλησίας; Γιατί δεν εκμεταλλευτήκατε την προηγούμενη νομοθεσία για να προσελκύσετε και να διορίσετε κληρικούς; Ούτε κληρικούς για να κάνουν «τηλεποιμαντορία» δεν θα έχετε σε λίγο. Μην προφασιστείτε την τάχα εργασία σας δια μέσου των βιβλίων σας στην Εκκλησία. Με όλα αυτά μάλλον υφέρπει ο πλάνος λογισμός που σας θέλει υπερεπίσκοπο και πατριάρχη, ενώ η Εκκλησία σας έταξε στη Μητρόπολη Ναυπάκτου.

9.   Σεβασμιώτατε, χωρίσατε μια πόλη σε δυο στρατόπεδα. Δεν είναι τυχαίο, είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ, ότι παρά την γενόμενη πρόταση για να σας τιμήσει το Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπάκτου, το συμβούλιο αυτό αρνήθηκε, κι ακούστηκε εκεί η άποψη «ποιόν να τιμήσουμε, αυτόν που δίχασε την πόλη μας;»

Η κατάσταση θυμίζει Αστερίξ, Ρωμαίους και Γαλατικό χωριό. Οι Ρωμαίοι (δεσποτικοί) και οι ανυπότακτοι Γαλάτες (μοναστηριακοί). Τον πετύχατε το χωρισμό. Έστω κι αν είναι λίγοι οι δεσποτικοί (σε αντίθεση με τους Ρωμαίους της σειράς) και πολλοί οι μοναστηριακοί (σε αντίθεση με τους Γαλάτες). Τί σημασία έχει; Εσείς έχετε την εξουσία με τα δεκανίκια της πολιτείας και της Ιεράς Συνόδου. «Ρίχνετε βόμβες και σκοτώνετε σπουργίτια», όντως υπέροχο επίτευγμα έμπειρου κυνηγού. Ναι! Κάτι τέτοιο είναι οι αργίες, οι απολύσεις, οι ακοινωνησίες εναντίον ανίσχυρων μοναχών και ιερομονάχων. Ίσως να νομίζετε ότι κάνετε έργο τέλειο! Ίσως μάλιστα να πιστεύετε ότι ο Θεός ότι ο Θεός θα εγκρίνει το έργο σας αυτό! Εξάλλου είστε ο «Ιεροεξεταστής», δηλαδή ο αντιπρόσωπός Του!!!

10.   Δεν λέω τίποτα για τον «θίασο» που φέρατε μαζί σας για να αλώσετε μια ολόκληρη πόλη. Από κληρικούς για τις μεγάλες ενορίες μέχρι εφοριακούς, εκπαιδευτικούς και άλλους υπαλλήλους. Κάποια μέρα η έλευσή σας θα χαρακτηριστεί «εκκλησιαστική επιδρομή κατά της Ναυπάκτου», του λαού της και του μοναχισμού της. …Συγνώμη για το τελευταίο, επειδή γνωρίζω ότι αυτοαποκαλείστε «φιλομόναχος», αλλά δεν μπορούν ακόμη να το καταλάβουν οι μοναχοί. Ίσως τώρα τελευταία να μην το καταλαβαίνουν και οι μοναχές.

11.   Σεβασμιώτατε, μπορεί να με εξαπατά η σκέψη μου, αλλά νομίζω ότι αυτά δεν σας τα λέει κανείς από τους αυλικούς σας. Κι αν βρίσκεται κάποιος και σας τα λέει ίσως δεν τον ακούτε.

Σεβασμιώτατε, αφήστε το θρόνο της εξουσίας του δεσπότη και πάρτε την ταπεινή θέση του επισκόπου. Καλέστε τους μοναχούς της Μεταμόρφωσης ή μάλλον να πάτε ξαφνικά εκεί, να φάτε μαζί τους, να τους μιλήσετε με αγάπη πατρική πέρα από φιλοσοφίες και ξύλινες θεολογίες. Είναι παιδιά σας, μοναχοί σας, κληρικοί σας, εσάς μνημονεύουν πάντα στις ακολουθίες τους, κάποιοι πήραν και χειροτονία από σας. Κι ακόμη είναι όλοι τους παιδιά με φιλότιμο, τους γνωρίζω έναν-έναν. Έδωσαν τα πάντα για την Εκκλησία. Βγάλτε, σεβασμιώτατε, τα «γυαλιά» του Δεσπότη και πάρτε το βλέμμα στοργής του πατέρα. Ρωτήστε τους γιατί δεν είναι ευχαριστημένοι. Τί θέλουν από σας και αφήστε τις Δεσποτικές απαιτήσεις της εξουσίας του μητροπολίτη. Τόσα χρόνια μόνο σε κακό έβγαλαν για την Εκκλησία.

Και μην προφασιστείτε ότι δείξατε αγάπη στην αρχή. Τότε δεν υπήρχαν ουσιαστικά προβλήματα. Μην ισχυριστείτε ότι τους ευεργετήσατε στην αρχή, διότι αυτό ήταν το καθήκον σας. Αλίμονο αν δείχνατε την ίδια πολεμική τακτική από την πρώτη μέρα που ήρθατε.

Τώρα χρειάζεται «η υπερβολή της αγάπης» για να ενώσει τα διεστώτα. Αν το κάνετε δεν θα δείξετε απλά, αλλά θα είστε καλύτερός τους, Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ."

ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΩΣΤΕΪΚΑ ΚΑΤΩ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟ

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ:

- Η διακονία της ιεραποστολής από τα μοναστήρια είναι ακτιβισμός.

- Η Ιερά Μονή Μετομορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου δεν έχει λάβει ευλογία να εξασκεί ιεραποστολικό έργο.

- Οι κατασκηνώσεις στα Κωστέικα της κάτω Βασιλικής δεν έχουν εκκλησιαστικά ευλογία- άδεια να λειτουργούν.

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει η τάση να αμφισβητείται ευθέως το δικαίωμα (ή μήπως υποχρέωση;) της Ιεράς Μονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Ναύπακτο να έχει οποιαδήποτε ιεραποστολική δραστηριότητα (ομιλίες, συνάξεις, ραδιοφωνικός σταθμός, συνέδρια, κατασκηνώσεις κλπ). Το επιχείρημα είναι ότι κάθε φορά χρειάζεται άδεια- ευλογία από τον επίσκοπο και τίποτα δεν είναι εκκλησιαστικά ορθό να γίνεται χωρίς αυτή. Κατηγορείται μάλιστα η Μονή ότι έχει ιεραποστολική δραστηριότητα χωρίς να ζητάει άδεια από τον επίσκοπο και επομένως κάθε τέτοια δραστηριότητα θεωρείται ως “παρεκκλησιαστικό έργο”. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι εν γένει τα μοναστήρια και οι μοναχοί δεν πρέπει να έχουν ιεραποστολική δραστηριότητα και θεωρούν εκ προοιμίου κάθε τέτοια κίνηση ως “ακτιβιστική”. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου είναι ένα μοναστήρι καινούριο που ιδρύθηκε το 1977. Είναι εκκλησιαστικά και νομικά αναγνωρισμένο ως Ιερά Μονή και αναφέρεται πνευματικά και διοικητικά στη μητρόπολη Ναυπάκτου. Ο επιχώριος επίσκοπος ωστόσο δεν διοικεί ούτε συν-διοικεί τη Μονή, αφού αυτή διοικείται από το ηγουμενοσυμβούλιο και την ολομέλεια της αδελφότητας. Τα της εσωτερικής ζωής του Μοναστηριού ρυθμίζονται από τον εσωτερικό κανονισμό που δημοσιεύθηκε αρμοδίως το 1984, οι δε κανονικές δικαιοδοσίες του επισκόπου είναι πολύ συγκεκριμένες και περιγράφονται σαφώς σε αυτόν. Ο εσωτερικός κανονισμός αυτός έχει λάβει επίσημη έγκριση από την Ιερά Σύνοδο, επομένως όσα προβλέπονται σε αυτόν έχουν την ευλογία της ελλαδικής εκκλησίας και φυσικά και του επιχώριου μητροπολίτη.

Ο εσωτερικός κανονισμός της Μονής αναφέρει σαφώς ότι η Ιερά Μονή έχει και ιεραποστολικούς σκοπούς:

• Ιεραποστολική, φιλοκοινωνική, Θεολογική δραστηριότητα-διακονία του έργου της εκκλησίας (άρθρο 2 κανονισμού- περί σκοπού της Ι.Μονής)
• Κηρύγματα, ομιλίες, κατηχητικά, λοιπή ιεραποστολή προς διάδοσιν Χριστιανικών αρχών στην κοινωνία, έκδοση βιβλίων, περιοδικού, σύσταση και λειτουργία Οικοτροφείων και λοιπών Ιδρυμάτων προς ψυχικήν καλλιέργειαν της νεότητος, Γηροκομείων και λοιπών φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων. (άρθρο 3 κανονισμού- επίτευξη σκοπών της Μονής)
• Λόγω του ότι η Ι.Μονή έχει και ιεραποστολικούς σκοπούς η Ι.Μονή δύναται να ονομάζεται και “Ιεραποστολικό κέντρο- Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου” (άρθρο 69 κανονισμού)
• Για την καλύτερη ανάπτυξη του ιεραποστολικού έργου (η Μονή) δύναται να ιδρύει πνευματικά κέντρα και ιδρύματα, ως και μετόχια με την άδεια του οικείου επισκόπου “εφ'άπαξ δι έκαστον τούτων παρεχομένην”.  Η εντός αυτών των κέντρων και μετοχίων ιεραποστολική, λατρευτική και κοινωνική δραστηριότητα συντελείται με την καθοδήγηση του Ηγουμενοσυμβουλίου “άνευ ετέρας διατυπώσεως”.(...) Τοιαύτα πνευματικά κέντρα δύνανται να εγκατασταθούν εντός των κτιριακών εγκαταστάσεων της Ιεράς Μονής ή των Μετοχίων. (άρθρο 59 κανονισμού).

Σε απλά ελληνικά αν έχει στο παρελθόν δοθεί η ευλογία στην Ι.Μονή να έχει ιδρύσει και να λειτουργεί ένα πνευματικό κέντρο ή μετόχι για ιεραποστολικούς σκοπούς, δεν απαιτείται η εκ νέου άδεια από το μητροπολίτη προκειμένου αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί. Και τονίζω ότι η σαφέστατη αυτή διατύπωση έχει την έγκριση όχι μόνο του επιχώριου μητροπολίτη αλλά και της Ιεράς Συνόδου της εκκλησίας της Ελλάδος.

Επομένως το συμπέρασμα που εύκολα βγάζει και ο πιο χαζός από τους αναγνώστες είναι:

• Η ιεραποστολή από τα μοναστήρια και τους μοναχούς ΔΕΝ μπορεί να χαρακτηριστεί ακτιβισμός, που αντιτίθεται στον ορθόδοξο ησυχασμό. Εκτός και είναι η Ι.Σύνοδος αυτή που αλλοιώνει τον ορθόδοξο μοναχισμό,  προσυπογράφωντας τον εσωτερικό κανονισμό της Μονής ο οποίος προβλέπει την ιεραποστολική της δραστηριότητα. Επιπλέον η εκκλησιαστική ιστορία έχει πλήθος από παραδείγματα μοναστηριών και μοναχών με ιεραποστολική αλλά και γενικότερη φιλανθρωπική κοινωνική δράση.
• Ειδικά η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου έχει λάβει ευλογία από την Ι.Σύνοδο και τον επιχώριο μητροπολίτη να διακονεί ιεραποστολικά την εκκλησία και αυτό αποτυπώνεται σαφώς και ρητώς στον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας της. Και μάλιστα για όσα ιεραποστολικά ιδρύματα έχει λάβει άδεια-ευλογία δεν είναι απαραίτητο αυτή να ανανεώνεται προκειμένου αυτά να λειτουργούν.

Έχει όμως η κατασκήνωση στα Κωστέικα της κάτω Βασιλικής λάβει εκκλησιαστική ευλογία να λειτουργεί;

• Ο κατασκηνωτικός χώρος στην Κάτω Βασιλική, αποκτήθηκε με συμβολαιογραφική πράξη δωρεάς, του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας Γαβρολίμνης, προς την «Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος», με τον σκοπό να ιδρυθούν και να επαναλειτουργήσουν Κατασκηνώσεις νέων στην περιοχή.
 Η κοινωνική αυτή προσφορά των χριστιανών της τοπικής Εκκλησίας της Ναυπάκτου, προς τη νεολαία ιδρύθηκε και ξεκίνησε το έτος 1990 με τη συμφωνία της Ενορίας Γαβρολίμνης, της Ολομέλειας του Μοναστηριού και της ειδικής άδειας και ευλογίας του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Αλεξάνδρου.
 Άλλωστε μέχρι τότε η Ι.Μονή διακονούσε το ιεραποστολικό έργο της Ι.Μητροπόλεως Ναυπάκτου, μεταξύ των άλλων και με τη διοργάνωση κατασκηνώσεων αρρένων στον Αγ. Παντελεήμονα στο Αντίρριο

Η διακονία αυτή συνεχίστηκε και στο μετόχι της Ιεράς Μονής στα Κωστέικα της Κάτω Βασιλικής, αφού εκεί διοργανώνονταν επί τριετία οι κατασκηνώσεις αρρένων της Ιερά Μητροπόλεως Ναυπάκτου και επί του σεβ. Ιεροθέου.

Με το φτωχό μου το μυαλό συμπεραίνω ότι το μετόχι στα Κωστέικα της Κάτω Βασιλικής έχει λάβει ευλογία ως κατασκηνωτικός χώρος τόσο από τον σεβ. Αλέξανδρο (αφού με την άδειά του ιδρύθηκε), όσο και από το σεβ. Ιερόθεο, αν και δεν ήταν απαραίτητο (βλέπε άρθρο 59 κανονισμού λειτουργίας της Μονής).  Άλλωστε η δωρεά του αγροτεμαχίου στην Μονή έγινε με πολύ συγκεκριμένο σκοπό: τη λειτουργία κατασκηνώσεων με τη σύμφωνη γνώμη ασφαλώς του τότε μητροπολίτη κ. Αλεξάνδρου.

• Πώς είναι δυνατόν λοιπόν σήμερα να ισχυρίζεται κανείς ότι η Μονή δεν έχει λάβει ευλογία να διακονεί ιεραποστολικά την εκκλησία, ακόμα δε περισσότερο να λειτουργεί κατασκηνώσεις στο Μετόχι της (που της δωρήθηκε ακριβώς γι αυτό το σκοπό;)
• Πώς μπορεί οποιοσδήποτε να ακυρώνει τη δωρεά της τοπικής εκκλησίας που έγινε προς όφελος της νεολαίας; Η βούληση του δωρητή (τοπική εκκλησιαστική κοινότητα) γράφεται στα παλαιότερα των υποδημάτων;
• Πώς μπορεί κάποιος να ακυρώνει τους κόπους, τις αγωνίες και την υλική συνεισφορά των πιστών της τοπικής (και όχι μόνο) εκκλησίας, προκειμένου να στηθεί ως κατασκήνωση το μετόχι, που όταν έγινε δωρεά ήταν κρανίου τόπος; Γιατί τέτοια προσβολή στο τοπικό ποίμνιο;
  Πώς είναι δυνατόν να ακυρώνεται η ευλογία των προκατόχων μητροπολιτών και να διαλύεται το κοινωνικό και ιεραποστολικό τους έργο;
• Πώς είναι δυνατόν οποιοσδήποτε να ακυρώνει την ευλογία που έχει η Μονή από την Ιερά Σύνοδο (μέσω του εσωτερικού κανονισμού της) να κάνει την ιεραποστολή της στα κέντρα που έχουν ήδη ιδρυθεί και έχουν λάβει και επισκοπική ευλογία;
• Πώς είναι δυνατόν οποιοσδήποτε να ακυρώνει την ευλογία που έχει η Μονή από την Ιερά Σύνοδο να συντελεί λατρευτική δραστηριότητα εντός των προαναφερόμενων χώρων “άνευ ετέρας διατυπώσεως”, όπως με σαφήνεια προβλέπει ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας της; Να σημειωθεί ότι έχει απαγορευθεί σε οποιοδήποτε ορθόδοξο ιερέα η τέλεση της Θ.Λειτουργίας εντός της κατασκηνώσεως!!
• Γιατί όλη την περασμένη δεκαετία που λειτουργούσαν κατασκηνώσεις στο μετόχι δεν είχε διαμαρτυρηθεί ποτέ ο σεβ. Ιερόθεος; Και δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε για "εν αγνοία" του λειτουργία της κατασκήνωσης, ούτε βέβαια ποτέ ετέθη ζήτημα απαγόρευσης πάσης ιεροπραξίας στο χώρο. Τι το καινούριο προέκυψε εν έτει 2012 για να ανακινηθεί θέμα; Να σημειωθεί μάλιστα ότι μέχρι το 2008 καταχωρούσε τις κατασκηνώσεις στα δίπτυχα της εκκλησίας της Ελλάδος, το επίσημο ημερολόγιο της Ιεράς Συνόδου, καθώς και στο ημερολόγιο τσέπης της Ιεράς μητροπόλεως Ναυπάκτου.
• Πώς είναι δυνατόν να τίθενται όψιμα ερωτήματα περί της νομιμότητας ανέγερσης των κτιρίων της κατασκηνώσεως ; Δεν αποτελούν ύβρι προς τον πρωην σεβασμιώτατο μητροπολίτη Ναυπάκτου Αλέξανδρο που επί ημερών του ιδρύθηκαν οι κατασκηνώσεις αλλά και προς τον νυν μητροπολίτη Ιερόθεο που ευλογούσε τις κατασκηνώσεις της μητροπόλεως στο μετόχι; Μήπως παρανομούσαν τότε και οι δυο μητροπολίτες ή δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα και απλά κατηγορείται άδικα η Μονή για λόγους εντυπώσεων;
  
  

Είμαι Ναυπάκτιος, λαϊκός και θλίβομαι από την περιρρέουσα διαβολική (με την έννοια της διαστροφής των πραγμάτων) τακτική της ψευδολογίας στην τοπική εκκλησία, που μεταξύ των άλλων μας προσβάλλει προσωπικά ακόμα και τα λαϊκά μέλη της.

Άγγελος Νικολάου

Υ.Γ. Μήπως μετά από όλα αυτά είναι πλέον πασιφανές για ποιους λόγους ο σεβασμιώτατος Ιερόθεος εκβιαστικά ζητά την αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας της Μονής;

Ναύπακτος Sos: Θα γιορτάσουν όλοι Πάσχα φέτος;

“Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών˙ και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολαύετε. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε˙ εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε˙ νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως˙ πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ εφάνη γάρ η κοινή Βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος”

Το παραπάνω απόσπασμα από τον κατηχητικό λόγο του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, διαβάζεται το βράδυ της Αναστάσεως. Θεολόγος δεν είμαι, αλλά απ'όσο γνωρίζω αναφέρεται στην υπέρτατη χαρά και Χάρη που όλοι ανεξαιρέτως οι χριστιανοί γεύονται με την ανάσταση του Θεανθρώπου. “ Πάντες απολαύσατε”, “ Μηδείς θρηνείτω”, “ Μηδείς οδυρέσθω”, “ Μηδείς φοβείσθω” είναι οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί ο άγιος, καθώς δεν νοείται κανένας “φίλος του Χριστού”- όπως ο ίδιος ο Κύριος μας αποκαλεί - να μένει έξω από τη χαρά.

Όλοι; Απ'ότι φαίνεται όχι όλοι. Στους μοναχούς της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσως του Σωτήρος Ναυπάκτου απαγορεύεται η συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία καθώς τελούν σε “ακοινωνησία” εξαιτίας ενός άδικου και χωρίς προηγούμενου διωγμού: Τον Αύγουστο του 2011 μετά από αίτημα του μητροπολίτη Ναυπάκτου κ.Ιερόθεου, εκδόθηκε “απόφαση” της Ιεράς Συνόδου, έχοντας ως βάση ανυπόστατες κατηγορίες για διοικητικά θέματα εναντίον της Μονής. Αυτές υιοθετήθηκαν αστραπιαία και ελαφρά τη καρδία, χωρίς δίκη, χωρίς απολογία, εν κρυπτώ. Δεν ανακοινώθηκε καν στο δελτίο τύπου της Συνόδου ότι συζητήθηκε ένα τόσο σοβαρό θέμα (συζητήθηκε;;) και τι ακριβώς αποφασίστηκε. Μέρες αργότερα εμφανίστηκε έγγραφο στο οποίο γινόταν γνωστό ότι μετά από απαίτηση του μητροπολίτη Ναυπάκτου επιβλήθηκε “ακοινωνησία” σε ΟΛΟΥΣ τους μοναχούς της Μονής και το πιο θλιβερό για τους εμπνευστές του, ότι ζητήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ το μοναστήρι ως νομικό πρόσωπο (!! Σημ: οι τελευταίοι που κατήργησαν βίαια μοναστήρια στην Ελλάδα ήταν οι Βαυαροί του Όθωνα). Ακόμη χειρότερα, αργότερα έγινε γνωστό ότι μετά τη διάλυση της Μονής σχεδιαζόταν η διάλυση και της αδελφότητας που την αποτελεί, αφού προβλεπόταν η υποχρεωτική εξορία των μοναχών σε διαφορετικά μοναστήρια ανά την Ελλάδα.

Και αν απ’ότι φαίνεται το εξωφρενικό και πέρα από κάθε λογική σχέδιο της διάλυσης μιας ζωντανής Μονής με 20 μοναχούς κολλάει λόγω προδήλως εμφανών νομικών κωλυμάτων, το θέμα της ακοινωνησίας παραμένει (πλην 3 ιερωμένων-άγνωστο με τι κριτήρια επελέγησαν). Παρά τις υποσχέσεις για το αντίθετο, στερούνται έτσι τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία και επομένως το συνεορτασμό με την τοπική εκκλησία και του Πάσχα. (ο σεβασμιώτατος Ναυπάκτου έχει απαγορεύσει ακόμη και να βρίσκονται εντός του ναού!!).

Τους τελευταίους μάλιστα μήνες εκτυλίσσεται ένας ωμός εκβιασμός. Το Μοναστήρι μετά από συνάντηση με το μητροπολίτη, από το Σεπτέμβριο ήδη έστειλε στη Σύνοδο έγγραφο που ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του σεβ.Ιεροθέου, καθώς και έγγραφη δέσμευση ότι αποδέχεται τον ηγούμενο που προτιμά ο μητροπολίτης (παρ’ότι αυτό αποτελεί ωμή παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο της Μονής). Παρά την υπόσχεση ότι θα αρθούν οι ακοινωνησίες και θα ανακληθεί το αίτημα της διάλυσης στο Υπουργείο, απάντηση ακόμη δεν έχει λάβει καμιά, αντιθέτως οι αν(τ)ορθόδοξες απαιτήσεις αυξάνονται. Το τελευταίο νέο είναι ότι ζητείται από τη Μονή σε έγγραφο ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ από τη Σύνοδο να «εμπλουτίσει» τον εσωτερικό της κανονισμό (που είναι ήδη εγκεκριμένος από την Ιερά Σύνοδο εδώ και 25+ χρόνια) με κάποια άρθρα τα οποία είναι αναξιοπρεπή, αστεία από νομικής άποψης και αποτελούν ωμή παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο του μοναστηριού.


Είναι εν γνώσει των επισκόπων της τωρινής Συνόδου αυτά τα κείμενα; Αν όχι τότε διασύρεται η Ιερά Σύνοδος και το όνομά τους προσωπικά. Γιατί δεν ανακοινώνονται τόσο σημαντικές αποφάσεις στα δελτία τύπου των συνεδριάσεων (διαδίκτυο); Ελπίζω να μην εμπίπτουν στα λεγόμενα «υπηρεσιακά θέματα». Γιατί αν για κάποιους αυτά είναι ασήμαντα, για μας που συνδεόμαστε πνευματικά με τη Μονή είναι εξόχως σημαντικά, καθώς επιπλέον μας στερούν τους πνευματικούς μας Πατέρες για τις πνευματικές μας ανάγκες. Γιατί τόση μυστικοπάθεια στις διαβουλεύσεις και τη «λήψη» αποφάσεων; Σε ποια ημερήσια διάταξη Συνόδου μπήκε θέμα για τη Μονή τους τελευταίους μήνες, ποιος ήταν ο εισηγητής, τι εισηγήθηκε, πού ανακοινώθηκε η απόφαση; Με ποιο δικαίωμα μπορεί ξένος δάκτυλος να τροποποιήσει εκβιαστικά ένα εσωτερικό κανονισμό Μοναστηριού; Είναι νόμιμα όσα ζητώνται από τη Μονή και ποια είναι η γνώμη της νομικής υπηρεσίας της Συνόδου; Είναι θλιβερό να γίνεται χρήση κοσμικών μεθόδων πίεσης –εκβιασμού που θα ζήλευαν και τα πιο απολυταρχικά καθεστώτα...



Οι Άγιοι Πατέρες της τωρινής Συνόδου όμως θα συνεχίσουν αυτήν την εξόφθαλμη αδικία; Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν έντονες φωνές διαφωνούντων με αυτή την εκτρωματική κατάσταση, αλλά πότε θα λάμψει η αλήθεια και η δικαιοσύνη; Ως πότε θα ανεχόμαστε να λοιδορείται με τα καμώματα αυτά η εκκλησία και το όνομα του Χριστού; Να λοιδορείται ακόμη και από άθεους, που έχουν μάτια και βλέπουν τα τεκταινόμενα, ενώ γίνονται δέκτες ακόμη και παράνομων απαιτήσεων εκ μέρους των διωκτών της Μονής προκειμένου να ενεργήσουν εναντίον της;



Είμαι Ναυπάκτιος, λαϊκό μέλος της εκκλησίας του Χριστού και γράφω με θλίψη για όσα συμβαίνουν στην τοπική μας εκκλησία, στο σπίτι μας. Έρχεται Πάσχα, καιρός για συγχώρεση και μετάνοια.

Καλή Ανάσταση!
Άγγελος Νικολάου