Ένας φίλος του ιστολογίου έστειλε την παρακάτω επιστολή με την παράκληση να
δημοσιευτεί. Η επιστολή έχει ως εξής:
"
ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΣΤΟ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ
Το θέμα των κακών
σχέσεων μητροπολίτου και Ιερών Μονών
δεν είναι κάτι το νεοφανές μέσα στην
Εκκλησία. Υπήρξαν πολλές και κραυγαλέες
περιπτώσεις στο παρελθόν (π.χ. Μονή του
Στουδίου, σχέσεις Αγίου Όρους και
Πατριαρχείου κ.ά.).
Και σήμερα είναι
πάρα πολλές οι μητροπόλεις στην Εκκλησία
της Ελλάδος, που έχουν προβλήματα σαν
αυτό της σχέσεως του μητροπολίτου
Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου με την Ιερά Μονή
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της επαρχίας
του.
Στη Ναύπακτο
συμβαίνουν κάποια παράδοξα πράγματα:
1. Το πρόβλημα
αυτό είναι άλυτο κοντά 17 χρόνια. Δηλαδή
ουσιαστικά από τότε που ενθρονίστηκε
ο κ. Ιερόθεος. Η καραμέλα που «πιπιλίζει»ο
μητροπολίτης και τα «παπαγαλάκια» του,
ότι φταίει το μοναστήρι και ο ηγούμενος,
είναι αν μη τι άλλο ανοησία και θυμίζει
τη λαϊκή παροιμία που λέει «όλα τα στραβά
τα κουλούρια η πεθερά τα κάνει». Παραβλέπω
το πρόβλημα ότι σχεδόν κάθε φορά που
πρόκειται να γίνει εκλογή νέου μητροπολίτη
η Ιεραρχία έχει «στραβισμό» και δεν
μπορεί να δει ποιόν πρέπει να εκλέξει.
2. Το παραμύθι
ότι το μοναστήρι δεν τα πήγε καλά και
με τους προηγούμενους μητροπολίτες
είναι βλακεία από μόνο του. Είναι
τυμβωρυχία απαράδεκτη για τους δυο
κεκοιμημένους ιεράρχες Δαμασκηνό Κοτζιά
και Νικόδημο Ζαλούμη, αλλά και συκοφαντία
για τον μετατεθέντα νυν μητροπολίτη
Μαντινείας κ. Αλέξανδρο.
Άλλο πράγμα το
να υπάρχουν διάφορες απόψεις ακόμα και
εντάσεις σε μια μητρόπολη, όπως και σε
κάθε οικογένεια, και άλλο αυτή η κατάσταση
που ζει η Ναύπακτος μετά τον ερχομό του
κ. Ιεροθέου.
Απόδειξη αυτών
είναι το ότι επί Δαμασκηνού και με την
βοήθειά του (ακόμα και την γενναιόδωρη
οικονομική ενίσχυσή του) ιδρύθηκε
κτιριακά, νομικά και επανδρώθηκε η μονή.
Επί του μητροπολίτη Αλεξάνδρου η μονή
συνέχισε απρόσκοπτα την ανοικοδόμηση
των κτιρίων της και σχεδόν διπλασίασε
τον αριθμό των μοναχών της. Τότε γνώρισε
η Ναύπακτος τί σημαίνει μοναχός και
μοναχισμός. Πλήθος χριστιανών εύρισκαν
πνευματικό καταφύγιο στη μονή. Ο
μητροπολίτης ήταν πρώτος και καλύτερος
στα συνέδρια που γίνονταν στο μοναστήρι.
Και οι μοναχοί όργωναν κυριολεκτικά τα
χωριά κηρύττοντας και εξομολογώντας.
Αλλά και επί των ολίγων ημερών του
μητροπολίτη Νικοδήμου η μονή έζησε
ημέρες ευλογίας, ευφροσύνης και
συμπνευματισμού με τον επίσκοπό της.
Απόδειξη αυτού είναι ότι το βράδυ της
παραμονή της εκ του κόσμου εκδημίας του
ο σεβασμιώτατος κυρός Νικόδημος ήταν,
από ότι γνωρίζω, για τρεις σχεδόν ώρες
στο μοναστήρι σε μια ατμόσφαιρα αγάπης
και ευλογίας.
3. Το ότι ο κ.
Ιερόθεος δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα
μάλλον σημαίνει ανικανότητα διοίκησης
για τον ίδιο. Αυτή τη γνώμη μάλλον είχε
και το δημοτικό συμβούλιο Ναυπάκτου με
κάποια σχετική απόφασή του για την οποία
θα μιλήσουμε πιο κάτω. Διότι κι αν ακόμα
η μονή είναι ένα «ατίθασο άλογο», δεν
σημαίνει ότι σκοτώνουμε το άλογο. Με
την ικανότητα του εκπαιδευτή το δαμάζουμε.
Δεν χρησιμοποιώ το παράδειγμα της
συμπεριφοράς του πατέρα προς το «άτακτο»
παιδί του, διότι ο κ. Ιερόθεος φαίνεται
να έχει μόνο μυαλό και όχι φίλτρο πατρικό.
Η γνώμη μας είναι
ότι ο κ. Ιερόθεος δεν θέλει να λύσει το
πρόβλημα. Φαίνεται ότι του αρέσει να
είναι στην επικαιρότητα και
με τον τρόπο αυτό.
Αν ήθελε να το
λύσει θα εύρισκε πνευματικούς ανθρώπους
και θα ζητούσε συμβουλή, θα εφάρμοζε
πνευματικές λύσεις και όχι νομικές
(αργίες, απολύσεις, ακοινωνησίες, απειλές
σχίσματος κ.τ.ό.). Αυτές γιγαντώνουν το
πρόβλημα αντί να το λύσουν. Κι απορώ δεν
το βλέπει κι αυτός και οι άλλοι δεσποτάδες
ότι με τις κινήσεις τους ρίχνουν κάθε
μέρα λάδι στη φωτιά;
Ακόμα όμως κι
αν ο κ. Ιερόθεος καταφέρει να κλείσει
το μοναστήρι, δεν θα μπορεί να πει ότι
έλυσε το πρόβλημα με τη μονή, αλλά ότι
διέλυσε τη
μονή. Κι ο κομπασμός του θα είναι για
κλάματα και μόνο. Φυσικά δεν μπορεί να
ισχυριστεί ότι επί των ημερών του η μονή
πρόκοψε σε κάτι (δεν νομίζω και να το
θέλει). Διότι για όσα καλά κι αν προσπάθησε
το μοναστήρι, ο κ. Ιερόθεος άλλα τα
φρενάρισε και άλλα τα βούλιαξε. (Ναός
Ναυπακτιωτίσσης, Γηροκομείο, Κατασκηνώσεις,
Συνέδρια, Ομιλίες, συγκεντρώσεις κ.ά.π.).
Πρέπει να
προβληματίσει την Διαρκή Σύνοδο και
την Ιεραρχία αν ο κ. Ιερόθεος είναι
ικανός για τη θέση του μητροπολίτη.
4. Το περίεργο είναι ότι ο μητροπολίτης
κ. Ιερόθεος προσπαθεί και αντιγράφει
και μιμείται δραστηριότητες που έκανε
ή κάνει η μονή πριν από αυτόν. Π.χ.
Γηροκομείο, Συνέδρια, Κατασκηνώσεις,
Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο Βαράσοβας,
Ημερίδα Γιατρών κ.ά. Φαίνεται ότι το
μοναστήρι έχει όραμα, πρωτοτυπία, και
διαβάζει τις ανάγκες της εποχής. Και ο
κ. Ιερόθεος έρχεται πάντα «δεύτερος».
Φαντάζομαι ότι θα λέει κάθε ώρα και
στιγμή «ουκ εά με καθεύδειν το του
Μιλτιάδου (=Σπυρίδωνος) τρόπαιον».
Δυστυχώς όμως οι δραστηριότητές του
είναι «φτωχές απομιμήσεις».
5. Μετά από τα
παραπάνω, μπορεί να κοιμάται ήσυχος ο
κ. Ιερόθεος; Με τον πόλεμο που κάνει
εναντίον κάθε θετικής δράσεως της μονής
(π.χ. Ραδιοφωνικού Σταθμού, Κατασκηνώσεων
κ.ά.), είναι δυνατόν να τον παίρνει ύπνος;
Αλλά τέλος πάντων
πέρα από όλα αυτά πώς το σηκώνει η
συνείδησή του να μην αφήνει τόσους
κληρικούς να λειτουργήσουν; Η Θεία
Λειτουργία και του πιο τελευταίου ιερέως
είναι η υπέρτατη προσφορά και θυσία στο
Θεό. Αγιάζει όλη την κτίση. Πως στερεί
τέτοια ευλογιά από σύμπασα την κτίση ο
κ. Ιερόθεος; Αναρωτήθηκε μήπως τελικά
η τακτική του (σ’ αυτό τουλάχιστον το
θέμα) είναι βλασφημία κατά του Αγίου
Πνεύματος; Σεβασμιώτατε, «ου παικτέον
εν ου παικτοίς». Κι αν σε όλα τα άλλα
είχατε δίκιο Δέσποτα –σεβασμιώτατε,
ήθελα να πω, αλλά με παρέσυρε ο τρόπος
σας- εδώ μάλλον βλασφημείτε.
6. Σεβασμιώτατε,
θα ήθελα να πω και για το ότι το μοναστήρι
έχει τέσσερις διακόνους για πάνω από
15 χρόνια (ολογράφως=δέκα πέντε χρόνια)
που δεν τους χειροτονείτε και από ότι
έμαθα δεν τους αφήνετε να πάνε αλλού να
χειροτονηθούν. Ίσως να είστε παγκόσμια
πρωτοτυπία επισκόπου, κι αν όχι παγκόσμια
σίγουρα πανελλήνια. Αν ήταν ένας διάκος
θα μπορούσε κάθε καλόπιστος που το
μαθαίνει να πει ότι μπορεί κάποιο κώλυμα
να έχει ο διάκονος. Τώρα όλοι λένεότι
μάλλον κάποιο «κόλλημα»
έχει ο Ιερόθεος.
7. Βεβαίως
σεβασμιώτατε, δεν μπορεί κανείς να μην
παρατηρήσει ότι οι κινήσεις απολύσεων,
αργίας, ακοινωνησίας, διαλύσεως και οι
όμοιές τους είναι φως φανάρι ότι είναι
κινήσεις εξοντώσεως. Φαίνεται ότι πρώτον
δεν μπορείτε να εξηγήσετε το γιατί ο
κόσμος εγκαταλείπει τις ενορίες και
τρέχει στο μοναστήρι.
Όμως αυτές οι
κινήσεις σας, πρώτον δεν σας αναδεικνύουν
ως επίσκοπο της περιοχής, αλλά ως ένα
θιγμένο εφημέριο. Και δεύτερον είναι
σαν να επιβραβεύεται την αδράνεια των
εφημερίων των κεντρικών ενοριών σας
και σαν να τους λέτε «θα καθαρίσω εγώ
για σας και θα ξαναφέρω τον κόσμο στις
ενορίες». Καταλαβαίνετε όμως ότι έτσι
είναι σαν να βαθμολογείτε μόνος σας με
άριστα το μοναστήρι και με μηδέν τους
εφημερίους σας.
Κι ακόμη γιατί
τόσος πόλεμος εναντίον της λειτουργικής
ζωής του μοναστηριού σας. Και ο «άκρω
δακτύλω» γευσάμενος της ορθοδόξου
εκκλησιαστικής ζωής γνωρίζει πολύ καλά
ότι οι πνεύμονες της λατρευτικής και
της εκκλησιαστικής ζωής είναι η ενορία
και το μοναστήρι.
Σεβασμιώτατε
προτρέψτε τον καθένα να κάνει σωστά το
έργο του. Αλλά αφήστε τον να το κάνει.
Και του καθενός το έργο (της μονής και
των εφημερίων) θα το κρίνει ο Θεός.
8. Θα ήθελα να πω
κάτι και για την εν γένει κατάσταση της
μητροπόλεως. Ο μητροπολίτης Αλέξανδρος
χειροτόνησε πολλούς κληρικούς και
φεύγοντας άφησε πίσω του 22 εφημερικά
κενά. Εσείς τώρα σεβασμιώτατε έχετε
πάνω από 35 εφημεριακά κενά, χωρίς να
υπολογίσουμε τους υπέργηρους ή
συνταξιούχους ιερείς που έχετε στις
ενορίες. Που είναι το έργο σας σεβασμιώτατε
για την εξεύρεση υποψηφίων κληρικών
και την στελέχωση της Εκκλησίας; Γιατί
δεν εκμεταλλευτήκατε την προηγούμενη
νομοθεσία για να προσελκύσετε και να
διορίσετε κληρικούς; Ούτε κληρικούς
για να κάνουν «τηλεποιμαντορία» δεν θα
έχετε σε λίγο. Μην προφασιστείτε την
τάχα εργασία σας δια μέσου των βιβλίων
σας στην Εκκλησία. Με όλα αυτά μάλλον
υφέρπει ο πλάνος λογισμός που σας θέλει
υπερεπίσκοπο και πατριάρχη, ενώ η
Εκκλησία σας έταξε στη Μητρόπολη
Ναυπάκτου.
9. Σεβασμιώτατε,
χωρίσατε μια πόλη σε δυο στρατόπεδα.
Δεν είναι τυχαίο, είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ, ότι
παρά την γενόμενη πρόταση για να σας
τιμήσει το Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπάκτου,
το συμβούλιο αυτό αρνήθηκε, κι ακούστηκε
εκεί η άποψη «ποιόν να τιμήσουμε, αυτόν
που δίχασε την πόλη μας;»
Η κατάσταση
θυμίζει Αστερίξ, Ρωμαίους και Γαλατικό
χωριό. Οι Ρωμαίοι (δεσποτικοί) και οι
ανυπότακτοι Γαλάτες (μοναστηριακοί).
Τον πετύχατε το χωρισμό. Έστω κι αν είναι
λίγοι οι δεσποτικοί (σε αντίθεση με τους
Ρωμαίους της σειράς) και πολλοί οι
μοναστηριακοί (σε αντίθεση με τους
Γαλάτες). Τί σημασία έχει; Εσείς έχετε
την εξουσία με τα δεκανίκια της πολιτείας
και της Ιεράς Συνόδου. «Ρίχνετε βόμβες
και σκοτώνετε σπουργίτια», όντως υπέροχο
επίτευγμα έμπειρου κυνηγού. Ναι! Κάτι
τέτοιο είναι οι αργίες, οι απολύσεις,
οι ακοινωνησίες εναντίον ανίσχυρων
μοναχών και ιερομονάχων. Ίσως να νομίζετε
ότι κάνετε έργο τέλειο! Ίσως μάλιστα να
πιστεύετε ότι ο Θεός ότι ο Θεός θα
εγκρίνει το έργο σας αυτό! Εξάλλου είστε
ο «Ιεροεξεταστής», δηλαδή ο αντιπρόσωπός
Του!!!
10. Δεν λέω τίποτα
για τον «θίασο» που φέρατε μαζί σας για
να αλώσετε μια ολόκληρη πόλη. Από
κληρικούς για τις μεγάλες ενορίες μέχρι
εφοριακούς, εκπαιδευτικούς και άλλους
υπαλλήλους. Κάποια μέρα η έλευσή σας θα
χαρακτηριστεί «εκκλησιαστική επιδρομή
κατά της Ναυπάκτου», του λαού της και
του μοναχισμού της. …Συγνώμη για το
τελευταίο, επειδή γνωρίζω ότι
αυτοαποκαλείστε «φιλομόναχος», αλλά
δεν μπορούν ακόμη να το καταλάβουν οι
μοναχοί. Ίσως τώρα τελευταία να μην το
καταλαβαίνουν και οι μοναχές.
11. Σεβασμιώτατε,
μπορεί να με εξαπατά η σκέψη μου, αλλά
νομίζω ότι αυτά δεν σας τα λέει κανείς
από τους αυλικούς σας. Κι αν βρίσκεται
κάποιος και σας τα λέει ίσως δεν τον
ακούτε.
Σεβασμιώτατε,
αφήστε το θρόνο της εξουσίας του δεσπότη
και πάρτε την ταπεινή θέση του επισκόπου.
Καλέστε τους μοναχούς της Μεταμόρφωσης
ή μάλλον να πάτε ξαφνικά εκεί, να φάτε
μαζί τους, να τους μιλήσετε με αγάπη
πατρική πέρα από φιλοσοφίες και ξύλινες
θεολογίες. Είναι παιδιά σας, μοναχοί
σας, κληρικοί σας, εσάς μνημονεύουν
πάντα στις ακολουθίες τους, κάποιοι
πήραν και χειροτονία από σας. Κι ακόμη
είναι όλοι τους παιδιά με φιλότιμο, τους
γνωρίζω έναν-έναν. Έδωσαν τα πάντα για
την Εκκλησία. Βγάλτε, σεβασμιώτατε, τα
«γυαλιά» του Δεσπότη και πάρτε το βλέμμα
στοργής του πατέρα. Ρωτήστε τους γιατί
δεν είναι ευχαριστημένοι. Τί θέλουν από
σας και αφήστε τις Δεσποτικές απαιτήσεις
της εξουσίας του μητροπολίτη. Τόσα
χρόνια μόνο σε κακό έβγαλαν για την
Εκκλησία.
Και μην
προφασιστείτε ότι δείξατε αγάπη στην
αρχή. Τότε δεν υπήρχαν ουσιαστικά
προβλήματα. Μην ισχυριστείτε ότι τους
ευεργετήσατε στην αρχή, διότι αυτό ήταν
το καθήκον σας. Αλίμονο αν δείχνατε την
ίδια πολεμική τακτική από την πρώτη
μέρα που ήρθατε.
Τώρα χρειάζεται
«η υπερβολή της αγάπης» για να ενώσει
τα διεστώτα. Αν το κάνετε δεν θα δείξετε
απλά, αλλά θα είστε καλύτερός τους, Ο
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ."
